Pas op bij "professionele autonomie"!

26 januari 2012

Is er in deze tijd nog wel plaats voor professionele autonomie?
Aan de diverse pogingen om de naam of de inhoud van het begrip te veranderen zou je denken van niet. Wat zou ik nou zelf graag willen als ik bij de dokter kwam en het was echt goed mis met me? In ieder geval niet dat eerst overlegd moet worden met de raad van bestuur van het ziekenhuis of met de verzekeraar, of dat de NZa honorariumtabellen en de lijsten met dure geneesmiddelen eerst geraadpleegd moeten worden om te bepalen of ik wel de noodzakelijke behandeling kan krijgen.

Wat wil ik dan wel? Graag had ik een dokter die precies weet wat hij moet doen, dus een state of the art behandeling, en die afstemt op mijn persoonlijke situatie. Daarvoor moet die dokter wat mij betreft in een maatschap of vakgroep werken, waarbinnen men de relevante ontwikkelingen volgt, men elkaar scherp houdt en goed bewaakt dat iedereen doet waar hij goed in is en blijft doen waar hij goed in is. Omdat je niet alleen maar ziek bent tijdens kantooruren zag ik ook nog graag dat de groep de continuïteit van mijn zorg op een verantwoorde wijze weet te waarborgen.

Prima dus die professionele autonomie. Niks mis mee. Het resultaat is dat ik de juiste therapie krijg, op de goede manier uitgevoerd, door mensen die hun vak verstaan. Alles wat hiervan afwijkt heeft niets te maken met professionele autonomie. Wie zich daaraan schuldig maakt kan zich dus ook niet beroepen op professionele autonomie. Want daar zit hem natuurlijk de crux. Dokters die het goed doen beroepen zich zelden op hun professionele autonomie. Die zijn gewoon trots op hun werk.

Als de professionele autonomie van stal wordt gehaald dan is dat echter meestal omdat er iets fout is gegaan. Er moet iets verhuld worden. Iemand gaat de fout in binnen een maatschap, maar we kunnen er niets van vinden want; professionele autonomie! Dubbel fout dus.

Er zijn dus eigenlijk twee soorten professionele autonomie. De eerste merk je heel subtiel wanneer je als patiënt een prima behandeling hebt gehad. Als er al wat misging dan is dat in alle openheid besproken. Dit draagt nagenoeg altijd bij aan nog meer tevredenheid. Deze professionele autonomie moet je als bestuurder koesteren. De tweede soort dringt zich onaangenaam aan je op als er problemen zijn. Veel gedoe en veel tam tam. Als bestuurder kun je er maar beter gelijk stevig in gaan zitten. Patiënten hebben daar recht op.

Vacatures

MEER OVER DEZE VACATURE >>

Opinie

DSM-5 is nuttig, maar wordt vaak
verkeerd gebruikt

Classificeren via de DSM-5-systematiek is ooit bedacht om klinische professionals en wetenschappers een gemeenschappelijke taal te laten spreken over de aandoening van een cliënt. En om gerichter wetenschappelijk onderzoek te kunnen doen. Marc Verbraak: 'DSM-5 is een nuttig instrument, maar wordt vaak verkeerd gebruikt.' ... Meer

Reageer |  reacties

Wat doet Rivierduinen en waarom het leuk is om daar te werken

Audrey van Schaik is sinds half oktober 2022 bestuurder van GGZ Rivierduinen. Zij trad tegelijk met Sam Schoch aan als raad van bestuur en samen staan zij bekend als verbinders en ervaren zorgbestuurders. Audrey is psychiater en heeft jarenlange leidinggevende ervaring binnen diverse onderdelen van verschillende ggz-organisaties. ... Meer

Reageer |  reacties

Breng de waarheid boven tafel

Stel, je bent leidinggevende en een medewerker vertelt dat er een structureel probleem is op de afdeling. Natuurlijk neem je dat serieus. Tegelijkertijd loont het om het verhaal in twijfel te trekken. ... Meer

Reageer |  reacties