Kamervragen naar de bekende weg

Pia Dijkstra (lid van D66) heeft eind oktober aan de Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport vragen gesteld over het bericht dat een GGZ-instelling geweigerd heeft nog langer VGZ-klanten te behandelen toen het plafond van het met de zorgverzekeraar afgesproken budget was bereikt. Haar vragen hebben allemaal betrekking op zaken die de zorgaanbieder betreffen, zoals ‘vind u het terecht dat een patiënt aan het einde van het jaar niet meer terechtkan bij de arts van zijn voorkeur?’ of wordt nog wel voldaan aan de zorgplicht als een patiënt niet bij een door de verzekeraar gecontracteerde aanbieder terechtkan? En mag een zorgaanbieder weigeren om patiënten te behandelen, indien er sprake is van een contractueel overeengekomen doorleverplicht met de zorgverzekeraar? Geen van de vragen heeft betrekking op het gegeven dat de zorgverzekeraar de instelling onvoldoende budget geeft om zijn patienten het hele jaar door te blijven behandelen. Deze vragen zijn exemplarisch voor de verbazing die politici steeds overvalt als zij de gevolgen van hun beleid zien (maar zij zich kennelijk niet willen realiseren dat zij zelf dat beleid hebben gemaakt). Zo is het bijzonder dat Wilders zo fulmineert tegen de stroom vluchtelingen, omdat hij zelf heeft bijgedragen aan een beleid dat dat mogelijk maakte (nou ja zo bijzonder is het niet, want het gekrakeel levert hem veel kiezers op).