Doodsbang voor de patiënt

Geen kinderen nemen. Pillen slikken tot aan je dood. Betaald werk? Nee, die ambitie moet je maar vergeten. Nog steeds zijn er hulpverleners in de GGZ, psychiaters en psychologen, die deze adviezen geven aan mensen die een psychose hebben doorgemaakt. 

De GGZ is hard bezig om stigma te bestrijden, met mooie congressen en speciale campagnes. Alleen binnen de eigen gelederen wil het nog niet zo goed lukken. Een student psychologie die voor haar opleiding een leertherapeut zocht, kreeg te horen dat ze ‘te kwetsbaar’ was voor het vak. Ik sprak met een psychiatrisch verpleegkundige met de diagnose ADHD. Zij had een spreekverbod van haar werkgever gekregen: onder geen beding mocht ze patiënten vertellen dat zij een psychiatrische diagnose had. Een psychiater vertelde dat bezorgde collega’s hem op het hart hadden gedrukt niemand iets te vertellen over zijn zus, die psychoses had. Want stel dat hij erfelijk belast was? Dan was hij dus óók kwetsbaar. Openheid daarover was nergens goed voor. Dat zou maar leiden tot stigmatisering.

Met zulke vrienden heb je geen vijanden meer nodig, wil ik maar zeggen.